Δὲν ξέρω γιατί μοῦ ζητήθηκε νὰ πῶ δυὸ λόγια στὴν ἰατρικὴ τούτη σύναξι. Καὶ δὲν ξέρω πῶς πείστηκα καὶ τὸ δέχτηκα.
᾿Αλλὰ ὅταν πλησίασα τὸν ῾Ιπποκράτη –δάσκαλο καὶ πατέρα τῆς ἰατρικῆς– ὅταν τὸν εἶδα καὶ τὸν ἄκουσα νὰ θεολογῆ τόσο ξεκάθαρα καὶ εὐαίσθητα, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν τέχνη του, ἔνοιωσα μιὰ –θὰ ἔλεγα– μοναχικὴ ἀνάπαυσι καὶ πῆρα θάρρος γιὰ τούτη τὴν ἐπαφή.
Δὲν μιλᾶ ὁ ῾Ιπποκράτης γιὰ εἰδίκευσι περιορισμένη. Μιλᾶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὁλόκληρο, γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ σωματική του ὑπόστασι καὶ ὑγεία. Δὲν ἀντιμετωπίζει τίποτε μεμονωμένα. Καὶ δὲν τὸν ἀφήνει ἀδιάφορο οὔτε ἡ ἐλάχιστη λεπτομέρεια, ποὺ τοποθετεῖται καὶ λειτουργεῖ ὡς ὀργανικὸ στοιχεῖο μέσα στὸ ἀνθρώπινο σύνολο.
Σᾶς βάζει νὰ ὁρκιστῆτε ὅτι ἁγνῶς καὶ ὁσίως θὰ διατηρήσετε ὅλο σας τὸν βίο καὶ τὴν τέχνη (Βλ. ῞Ορκο ῾Ιπποκράτους, 16). «῾Αγνῶς», ποὺ σημαίνει καθαρότητα ζωῆς. Καὶ «ὁσίως», ποὺ ἀφορᾶ στὴν ἱερὴ σχέσι μὲ τὸν Θεό, ὡς προϋπόθεσι τῆς ἁγνότητος τοῦ βίου.
῎Ετσι, ὅλη σας ἡ ζωή, μὲ τοὺς πόνους καὶ τὶς χαρές της, εἶναι μιὰ σπουδὴ καὶ καλλιέργεια τοῦ ἑαυτοῦ σας· μιὰ μελέτη τοῦ ἀνθρώπου ὅλου καὶ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης.
Θυσιάζετε, δεσμεύετε ὅλη σας τὴ ζωή, γιὰ νὰ ζήσετε τὸ βαθύτερο νόημά της καὶ νὰ τὸ φανερώνετε, ὡς εὐλογία, μὲ τὴν τέχνη (ἐπιστήμη) σας καὶ νὰ τὸ ἐρμηνεύετε στὸ τέλος μὲ μόνη τὴν παρουσία σας.
Εἰσήγησι στὸ 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μαστολογίας, Θεσσαλονίκη 7 Μαρτίου 2002
