Μέσα στό φῶς τοῦ μεσημεριοῦ, κοντά στή Δαμασκό, ἐξαίφνης (Πράξ. 22.6), μιά ἔκρηξη οὐράνιας φωτοχυσίας τυφλώνει τόν διώκτη τοῦ Χριστοῦ Σαῦλο, καί τόν μετατρέπει στόν κορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο.
᾿Επειδή, κατά τόν Χρυσόστομο, ἔβλεπε κακῶς, ἐπήρωσεν αὐτόν καλῶς ὁ Θεός, ὥστε ἀναβλέψαι χρησίμως… Καί ἡ πήρωσις (τύφλωσις) αὐτοῦ φωτισμός ἐγένετο τῆς οἰκουμένης᾿᾿.
῎Ετσι ὁ ἐμπνέων ἀπειλῆς καί φόνου εἰς τούς μαθητάς τοῦ Κυρίου (Πράξ. 9.1) ἀναδεικνύεται ὁ ἔνθερμος κῆρυξ καί ἀπόστολος (Β’ Τιμ. 1.11) τοῦ εὐαγγελίου. ᾿Ασπάζεται μέ ὅλη του τήν ὕπαρξι τή νέα ἀποστολή. Γι᾿ αὐτό πιστεύει καί ζῇ ὅτι ἐκ κοιλίας μητρός ἦταν ἀφωρισμένος γι᾿ αὐτό τό ἔργο εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ.
Εἰσήγησι στὸ Διεθνὲς Συνέδριο (Η΄ Παύλεια), Βέροια 27 Ἰουνίου 2002