Ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς Λόγος «ἦλθε ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός». Ἦλθε μὲ τὴν αἴσθησι τοῦ δυνατοῦ, κάνοντας ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου πατρός του, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμο. «Ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ».
Το κάλλος θα σώση τον κόσμο
Θὰ τολμήσωμε νὰ πλησιάσωμε, γιὰ λίγο, δυὸ μεγάλες μορφὲς τῆς Παραδόσεώς μας.
Ὅταν μιλοῦμε γιὰ τὸ κάλλος ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς θέαμα ἐξωτερικὸ καὶ πρόσκαιρο ἢ αἰσθητικὸ κατηγόρημα, ἀλλὰ δύναμι ποὺ σώζει τὸν κόσμο, τότε τὸ Ἅγιον Ὄρος, μὲ τὴν ὕ-παρξι καὶ τὴ ζωή του, ἔχει κάτι νὰ μᾶς πῆ· γιατὶ ὀνομάζεται Περιβόλι τῆς Παναγίας καὶ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως.
Τὸ θέμα τῆς διαμάχης μεταξὺ Φαναρίου καὶ Ἀθηνῶν: Ἀνύπαρκτο καὶ σοβαρό.
Ὁ ᾽Αδάμ δὲν δέχτηκε εὐχαριστιακὰ ὅλη τὴ δημιουργία, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐντο-λὴ τοῦ Θεοῦ. Δὲν ὑπήκουσε στὸν Θεό. Κινήθηκε ἀτομικά. Αντέδρασε βιαστικὰ καί, στὴ συνέχεια, θρασύδειλα. Φοβήθηκε τὸν Θεό, ὅταν Τὸν ἄκουσε νὰ περπατᾶ στὸν Παράδεισο. ῎Εριξε τὸ βάρος στὸν ἄλλο, στὴν Εὔα, στὸν ὄφι. Κατηγόρησε τὸν ῎Αλλο. Κατηγόρησε τὸν Θεό. Κέρδισε τὴν κατάρα.