Τὸν τελευταῖο καιρὸ πολλὰ λέγονται καὶ γράφονται γιὰ τὴ Συνθήκη τοῦ Σένγκεν καὶ τὸ «ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα». Πολλοὶ θρησκευτικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες ἀγωνίζονται μὲ θέρμη πάνω στὸ θέμα.
᾿Αναμφίβολα τὸ φαινόμενο τῆς Συνθήκης αὐτῆς, καὶ ὅλων τῶν σχετικῶν ποὺ προηγοῦνται καὶ ἕπονται, εἶναι ἐπακόλουθο μιᾶς γενικωτέρας καταστάσεως. Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἐξετάσωμε ἕνα θέμα σωστά, ἂν τὸ ἀπομονώσωμε ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ τὸ συναπαρτίζουν. ῞Οπως δὲν μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίσωμε τὰ συμπτώματα μιᾶς ἀρρώστιας, ἂν δὲν κάνωμε τὴ διάγνωσι ἀπὸ ποῦ προέρχεται καὶ πῶς ριζικὰ θεραπεύεται.
Πάνω σ᾿ αὐτὴ τὴν προσπάθεια διαγνώσεως καὶ θεραπείας τολμᾶ νὰ ψελλίση κάποια λόγια ὁ ὑπογράφων, μεταφέροντας μηνύματα ποὺ χαρίζει ὁ λειτουργικὸς κόσμος τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους καὶ ἡ κοινωνία τῶν ῾Αγίων, ζώντων καὶ κεκοιμημένων.
῍Αν κάτι καλὸ λέγεται, ὀφείλεται σὲ ἄλλους. ῍Αν κάτι ἠχῆ παράφωνα, ὀφείλεται στὸν ὑποφαινόμενο, καὶ ζητεῖ συγγνώμη.
* * *
Μὲ τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνολογίας, καὶ ἰδίως τῆς ἠλεκτρονικῆς, ἔχουν δοθῆ στὰ χέρια τοῦ ἀνθρώπου δυνατότητες πολλές, ἐπικίνδυνες καὶ ἀνεξέλεγκτες, ποὺ φαίνεται νὰ ξεπερνοῦν τὴν πνευματική του ὡριμότητα καὶ σύνεσι.
῞Ολοι τὸ νοιώθομε, χωρὶς καμμιὰ ἐξαίρεσι, ὅτι ζοῦμε σὲ μιὰ κρίσιμη ἐποχή· ὅτι συμβαίνουν πράγματα πρωτόγνωρα καὶ πρωτάκουστα στὴν ἀνθρωπότητα· ὅτι αὐτὰ αὐξάνονται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο.
Ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα “Τὸ Βῆμα” (5 Ὀκτωβρίου 1997, σ. 18, καὶ 12 Ὀκτωβρίου 1997, σ 27) μὲ τίτλο: “Τὰ κατὰ συνθήκην (τοῦ Σένγκεν) ψεύδη”
