Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων
Ἡ ἵδρυση τῆς μονῆς Ἰβήρων σχετίζεται μὲ τὴν παρουσία στὸ Ἅγιον Ὄρος μελῶν τῆς μεγάλης ἰβηρικῆς ἀριστοκρατικῆς οἰκογένειας των Τορνικίων ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς πολύτιμες ὑπηρεσίες ποὺ πρόσφεραν στὴ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Ἴβηρ καὶ ὁ γιός του Εὐθύμιος, συγγενεῖς τῆς οἰκογένειας τῶν Τορνικίων, ἐπικεφαλῆς ὁμάδας γεωργιανῶν μοναχῶν, μαρτυροῦνται στὸν Ἄθω μετὰ τὸ 963, στὴ μονὴ τῆς Λαύρας, ὅπου γίνονται μαθητὲς τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτη. Λίγα χρόνια ἀργότερα θὰ τοὺς συναντήσει ἐκεῖ ὁ πατρίκιος Τορνίκιος, ποὺ εἶχε ἐν τῷ μεταξὺ καρεῖ μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάννης καὶ διατηροῦσε στενοὺς δεσμοὺς μὲ τοὺς αὐτοκρατορικοὺς κύκλους τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἰδιαίτερα μὲ τὸν αὐτοκράτορα Βασίλειο Β´ τὸν Μακεδόνα. Ὅταν ὁ στρατηγὸς τῆς Ἀνατολῆς Βάρδας Σκληρὸς ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Βασιλείου, ὁ Τορνίκιος κλήθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα νὰ ἀπεκδυθεῖ τὸν μοναχικὸ τρίβωνα καὶ νὰ μεταβῆ στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ βοηθήσει στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπικίνδυνης γιὰ τὴ δυναστεία κατάστασης. Ἡ οὐσιαστικὴ συμβολή του στὴν ἥττα τοῦ στασιαστῆ (979) ἀνταμείφθηκε μὲ πλουσιοπάροχες ἀμοιβὲς ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀποδοχὴ ἐκ μέρους τοῦ αὐτοκράτορα τῶν σχεδίων του νὰ οἰκοδομήσει μοναστήρι στὸ Ἅγιον Ὄρος.