Η υγεία πού νικά τον θάνατο

Δὲν ξέ­ρω για­τί μοῦ ζη­τή­θη­κε νὰ πῶ δυ­ὸ λό­για στὴν ἰ­α­τρι­κὴ το­ύ­τη σύ­να­ξι. Καὶ δὲν ξέ­ρω πῶς πε­ί­στη­κα καὶ τὸ δέ­χτη­κα.

᾿Αλ­λὰ ὅ­ταν πλη­σί­α­σα τὸν ῾Ιπ­πο­κρά­τη –δά­σκα­λο καὶ πα­τέ­ρα τῆς ἰ­α­τρι­κῆς– ὅ­ταν τὸν εἶ­δα καὶ τὸν ἄ­κου­σα νὰ θε­ο­λο­γῆ τό­σο ξε­κά­θα­ρα καὶ εὐ­α­ί­σθη­τα, μὲ τὴ ζω­ὴ καὶ τὴν τέ­χνη του, ἔ­νοι­ω­σα μιὰ –θὰ ἔ­λε­γα– μο­να­χι­κὴ ἀ­νά­παυ­σι καὶ πῆ­ρα θάρ­ρος γιὰ το­ύ­τη τὴν ἐ­πα­φή.

Δὲν μι­λᾶ ὁ ῾Ιπ­πο­κρά­της γιὰ εἰ­δί­κευ­σι πε­ρι­ο­ρι­σμέ­νη. Μι­λᾶ γιὰ τὸν ἄν­θρω­πο ὁ­λό­κλη­ρο, γιὰ τὴν πνευ­μα­τι­κὴ καὶ σω­μα­τι­κή του ὑ­πό­στα­σι καὶ ὑ­γε­ί­α. Δὲν ἀν­τι­με­τω­πί­ζει τί­πο­τε με­μο­νω­μέ­να. Καὶ δὲν τὸν ἀ­φή­νει ἀ­δι­ά­φο­ρο οὔ­τε ἡ ἐ­λά­χι­στη λε­πτο­μέ­ρεια, ποὺ το­πο­θε­τεῖ­ται καὶ λει­τουρ­γεῖ ὡς ὀρ­γα­νι­κὸ στοι­χεῖ­ο μέ­σα στὸ ἀν­θρώ­πι­νο σύ­νο­λο.

Σᾶς βά­ζει νὰ ὁρ­κι­στῆ­τε ὅ­τι ἁ­γνῶς καὶ ὁ­σί­ως θὰ δι­α­τη­ρή­σε­τε ὅ­λο σας τὸν βί­ο καὶ τὴν τέ­χνη (Βλ. ῞Ορ­κο ῾Ιπ­πο­κρά­τους, 16). «῾Α­γνῶς», ποὺ ση­μα­ί­νει κα­θα­ρό­τη­τα ζω­ῆς. Καὶ «ὁ­σί­ως», ποὺ ἀ­φο­ρᾶ στὴν ἱ­ε­ρὴ σχέ­σι μὲ τὸν Θεό, ὡς προ­ϋ­πό­θε­σι τῆς ἁ­γνό­τη­τος τοῦ βί­ου.

῎Ε­τσι, ὅ­λη σας ἡ ζωή, μὲ τοὺς πό­νους καὶ τὶς χα­ρές της, εἶ­ναι μιὰ σπου­δὴ καὶ καλ­λι­έρ­γεια τοῦ ἑ­αυ­τοῦ σας· μιὰ με­λέ­τη τοῦ ἀν­θρώ­που ὅ­λου καὶ τῆς ἰ­α­τρι­κῆς ἐ­πι­στή­μης.

Θυ­σι­ά­ζε­τε, δε­σμε­ύ­ε­τε ὅ­λη σας τὴ ζωή, γιὰ νὰ ζή­σε­τε τὸ βα­θύ­τε­ρο νό­η­μά της καὶ νὰ τὸ φα­νε­ρώ­νε­τε, ὡς εὐ­λο­γί­α, μὲ τὴν τέ­χνη (ἐ­πι­στή­μη) σας καὶ νὰ τὸ ἐρ­μη­νε­ύ­ε­τε στὸ τέ­λος μὲ μό­νη τὴν πα­ρου­σί­α σας.

Εἰσήγησι στὸ 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μαστολογίας, Θεσσαλονίκη 7 Μαρτίου 2002

έκδοσι 2015

σελ. 19