Κείμενα Aρχιμανδρίτου Βασιλείου Iβηρίτου

Θεσμὸς καὶ χάρισμα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (μιὰ ἁγιορείτικη θεώρησι)

῾Η πορεία πρὸς ᾿Εμμαοὺς καὶ ἡ συνοδοιπορία τοῦ Κυρίου μὲ τοὺς δύο μαθητὲς εἶναι ἐν σμικρῷ μιὰ παρουσίασι τῆς ὅλης ἐπὶ γῆς πορείας Του.
Μιὰ στιγμὴ παρουσιάζεται δίπλα στὸν Λουκᾶ καὶ τὸν Κλεόπα. Συνοδοιπορεῖ μαζί τους. Τοὺς ρωτᾶ τί συζητοῦν καὶ εἶναι σκυθρωποί. Προσποιεῖται ἄγνοια τῶν ὅσων συ-νέβησαν. ᾿Εκεῖνοι τοῦ ἀναφέρουν ὅλα τὰ γεγονότα γιὰ τὸν ᾿Ιησοῦ, γιὰ τὸ πάθος, τὴν ταφή Του καὶ τὸ ἄδοξο τέλος, ποὺ τοὺς ἔριξε μέσα στὴν ἀπόγνωσι, διότι, ὅπως εἶπαν: «ἡμεῖς ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν ᾿Ισραήλ». Τώρα πιὰ τέλει-ωσε. ῎Εχουν περάσει τρεῖς μέρες ἀπὸ τότε ποὺ ἐτάφη. Καὶ μαζὶ μ᾿ αὐτὸν ἐτάφη καὶ ἡ τελευταία μας ἐλπίδα.


Τότε ᾿Εκεῖνος ἄρχισε νὰ τοὺς μιλᾶ μὲ τὸν δικὸ Του τρόπο, νὰ ἐξηγῆ «ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ»· καὶ καταλήγει στὸ σημαντικότατο: «οὐχὶ ταῦτα ἔδει πα-θεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» Τοὺς ἑρμηνεύει, τοὺς φωτίζει καὶ τοὺς πείθει ὅτι «ἔπρεπε» νὰ πάθη, ὅτι ὅλα πῆγαν καλά, «κατὰ τὸ γεγραμμένον».


Αὐτοὶ τὰ ἔχασαν. ῎Αρχισε νὰ ζεσταίνεται ἡ καρδιά τους καὶ νὰ φωτίζεται ὁ νοῦς τους. ῎Ενοιωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ ξένος εἶναι πολὺ οἰκεῖος. ῾Ο λόγος του θεϊκός. ῾Απλώνει φῶς καὶ παρηγοριὰ μέσα στὴν ἀπελπισία τους.

 

Εἰσήγησι στὸ 6ο Διαχριστιανικὸ Συμπόσιο, Βέροια-Θεσσαλονίκη 4-9 Σεπτεμβρίου 1999

TOP

ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΟΡΩΝ 0