Ἕνας ᾽Αββᾶς τοῦ Γεροντικοῦ ἔλεγε: «Δὲν εἶμαι μοναχός, ἀλλὰ εἶδα ἀληθινοὺς μοναχούς». Αὐτὴ ἡ φράσι μὲ βοηθεῖ καὶ δικαιολογεῖ τὴν παρουσία μου ἀπόψε μεταξύ σας. Καὶ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ εἶδα, θὰ προσπαθήσουμε νὰ ποῦμε μερικὲς λέξεις γιὰ τὸ τί εἶναι ἕνας ὀρθόδοξος μοναχός, καὶ τὸ τί βαθιὰ σχέσι ἔχουμε ὅλοι μὲ τὴ λειτουργικὴ ζωὴ τῶν μοναστηριῶν καὶ τὶς προσωπικὲς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων ἀσκητῶν.
῾Ο Κύριος δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ καλυτερεύση ἁπλῶς τὶς συνθῆκες τῆς παρούσης ζωῆς· δὲν ἦλθε γιὰ νὰ προτείνη κανένα οἰκονομικὸ ἢ πολιτικὸ σύστημα, οὔτε γιὰ νὰ μᾶς διδάξη καμμιὰ μέθοδο ψυχοσωματικῆς ἰσορροπίας.
῏Ηλθε γιὰ νὰ νικήση τὸν θάνατο καὶ νὰ φέρη τὴν αἰώνια ζωή: «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον[1] ». Καὶ αὐτὴ ἡ αἰώνιος ζωὴ δὲν εἶναι ὑπόσχεσι γιὰ μεταϊστορικὴ εὐτυχία, δὲν εἶναι μιὰ ἁπλὴ μεταθανάτια ἐπιβίωσι, οὔτε μιὰ παράτασι ἀτέρμονη τῆς παρούσης ζωῆς. Αἰώνιος ζωὴ εἶναι ἡ Χάρι ποὺ φωτίζει καὶ νοηματίζει ἀπὸ σήμερα τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλλοντα, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου.
Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ στοὺς μαθητές Του ἔχουν σὰν σκοπὸ νὰ τοὺς δώσουν αὐτὴ τὴ βεβαιότητα, ὅτι νικήθηκε ὁ θάνατος.
῾Ο Κύριος ἀναστήθηκε. «Θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει [2] ». Εἶναι τέλειος Θεός, καὶ εἰσέρχεται καὶ ἐξέρχεται κεκλεισμένων τῶν θυρῶν. Εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ποὺ ψηλαφᾶται, ἐσθίει καὶ πίνει, ὅπως καθένας ἀπὸ τοὺς μαθητές Του.
Εἰσήγησι ποὺ ἀναγνώσθηκε γαλλικὰ στὸ Συνέδριο τῶν Ὀρθοδόξων Νέων Δυτικῆς Εὐρώπης τὸν Νοέμβριο τοῦ 1974 στὴν Dijon τῆς Γαλλίας. Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ “Ὁ ὅσιος Γρηγόριος”, τεῦχος 1 (1976), σσ. 18-26ζ
[1] ᾽Ιω. 3, 16.
[2] Ρωμ. 6, 9.