Κείμενα Aρχιμανδρίτου Βασιλείου Iβηρίτου

Ἡ μοναχικὴ ζωὴ ὡς ὄντως γάμος

«Μοναχός ἐστιν ὁ πάντων χωρισθεὶς
καὶ πᾶσι συνηρμοσμένος»[1]

Εἰσαγωγικὰ

῾Η ἁγιορείτικη ἀγρυπνία, ἡ πορεία σὲ ἕνα μοναχικὸ μονοπάτι, τὸ Πάσχα, ἡ θεία κοινωνία, ὁ θρῆνος τῆς μετανοίας, ἡ ἀνάπαυλα μετὰ τὸν ἀγώνα, ἡ παρουσία τῆς Παναγίας, ἡ ἡμέρα τῆς ταφῆς, ἡ οἰκειότητα μὲ τὸν θάνατο, μὲ τὸ χῶμα, ἡ αἴσθησι ὅτι ὁ ἄνθρωπος σὰν σπόρος κρύβει μέσα του μιὰ δύναμι ποὺ ἐκρήγνυται καὶ προκόπτει, ὅταν πᾶνε νὰ τὸν φυλακίσουν μὲ ἀπειλὴ ὁλικοῦ ἀφανισμοῦ. Ἡ διάλυσι τῆς φθορᾶς, τὸ σπάσιμο τοῦ κλοιοῦ, ἡ κατάργησι τῶν συνόρων, ἡ ἐλεύθερη διέλευσι «εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει [2]», ἡ ἰσορροπία ἐν ἐλευθερίᾳ, ἡ μὴ ἐπιθετικότης διὰ τοῦ χορτασμοῦ, ἡ μεγάλη ἄμυνα διὰ τῆς ἀπορρίψεως τῶν ὅπλων, ἡ ζωὴ πέρα ἀπὸ τὸν θάνατο, ἡ ὕπαρξι αὐτῆς τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατο, στὴν ἐν σαρκὶ βιοτή. ῾Η ὄντως κοινωνία στὴ μοναξιά, ἡ πυρετώδης δρᾶσι στὴν ἡσυχία, μυστήρια κραυγῆς ποὺ πράττονται ἐν σιγῇ. Γάμος ἀληθινὸς διὰ τῆς παρθενίας καὶ παραδόσεως τῶν πάντων στὸν Θεό.

 

Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ “Σύναξη”, τεῦχος 32 (1989), σσ. 27-39

[1] Φιλοκαλία, τ. Α΄, σ. 187.
[2] Ἰω. 10, 9.

TOP

ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΟΡΩΝ 0